Powiększ
Powiększ zdjęcie

Bolesław i Wacław Suska

Rok przyznania nagrody:
1981

Kategoria:
Kategoria I. Twórczość plastyczna, zdobnictwo, rękodzieło i rzemiosło ludowe, folklor muzyczno-taneczny

Dziedzina:
Plastyka. Rzeźbiarz

Region:
Lubelskie, powiat łukowski, Budziska

Bolesław Suska urodził się 3 III 1919 r. w Dąbrówce, od 1943 r. zamieszkały w sąsiedniej wsi Budziska (d. pow. Łuków). Zmarł. Ukończył 7 klas szkoły podstawowej, z zawodu był rolnikiem i cieślą-stolarzem. Nabyte umiejętności w obróbce drewna sprawiły, że kiedy w 1970 r. zainteresował się rzeźbiarstwem szybko osiągnął w tej dziedzinie dużą wprawę. W rok później wziął udział w ogólnopolskim konkursie „Polska szopka ludowa” w Warszawie i zdobył nagrodę. W następnych latach bierze udział w kilkunastu regionalnych i ogólnopolskich konkursach i wystawach sztuki ludowej, otrzymując zawsze nagrody i wyróżnienia.

Wacław Suska, młodszy brat Bolesława ur. 13 IX 1922 r. w Dąbrówce i tamże zamieszkały. Miał wykształcenie podstawowe, zajmował się rolnictwem. Rzeźbić zaczął późno mając prawie 50 lat. Do rzeźbienia skłoniła go chęć pozyskania dodatkowych dochodów. Jak sam wyznaje: „Będąc w ciężkich warunkach materialnych naszła mnie myśl o rzeźbiarstwie. Czytając w gazetach i widząc rzeźby u innych spróbowałem pracować, widząc  że mi coś wychodzi nie ustawałem w pracy, robiłem różne osoby, dawnych ludzi, króli i świętych”. Wraz z bratem uczestniczył w kilkunastu konkursach i wystawach. Obaj też chętnie wyjeżdżali na kiermasze sztuki ludowej do Płocka, Kazimierza Dolnego, Warszawy, Krakowa. Współpracowali z CPLiA i z Desą, byli członkami STL. Prace Susków wyróżniają się różnorodną tematyką sakralną i historyczną, także obyczajową, swoistym i indywidualnym sposobem kształtowania postaci i scen, bogatą polichromią. Są między sobą różne, łatwo rozpoznawalne spośród rzeźb innych twórców ośrodka łukowskiego.

Obaj twórcy mieli indywidualne wystawy w Warszawie: Bolesław w 1975 r., Wacław w 1977 r. Uczestniczyli w zbiorowej wystawie „Łukowski ośrodek rzeźby ludowej” w Państwowym Muzeum Etnograficznym w Warszawie w 1976 r. Prace ich prezentowane były za granicą: m.in. w Berlinie, Hamburgu, Dortmundzie, Sztokholmie, Amsterdamie. Duże zbiory rzeźb B. i W. Susków posiadają muzea w Łukowie, Lublinie, Płocku, Toruniu, Krakowie i Warszawie.

Wacław Suska zmarł 17 grudnia 1999 roku.

 

Marian Pokropek